تلاش مستمر تا رسیدن به هدف:
16 مارس 1891 – 13 سپتامبر 1959 / ایتالیا روزی روزگاری دختری بود که می توانست دوچرخه‌اش را آن‌قدر سریع براند که دیگران به سختی می‌توانستند او را ببینند. پدر و مادرش فریاد می زدند «آلفونسینا، اینقدر تند نرو!» اما دیگر دیر شده بود – او مثل برق از جلویشان گذشته بود. وقتی ازدواج کرد، خانواده‌اش امیدوار بودند که از خیر این فکر دیوانه‌وارِ دوچرخه‌سوار شدن بگذرد و دست از تلاش بردارد، اما در عوض، شوهرش در روز ازدواجشان یک دوچرخه‌ی نو به او هدیه داد. آنها برای زندگی به میلان رفتند، و آلفونسینا در آنجا آموزش حرفه‌ای دوچرخه‌سواری را دید. آن‌قدر سریع، قوی و پرتلاش بود که چند سال بعد، وارد مسابقه ژیرو دیتالیا، یکی از دشوار ترین مسابقات دنیا شد. پیش از او هیچ زن دیگری در این مسابقه شرکت نکرده بود. مردم می‌گفتند «امکان ندارد موفق شود.» اما هیچ‌کس نمی‌توانست جلوی آلفونسینا را بگیرد. مسابقه طولانی و سختی بود، مراحلی به درازای بیست و یک روز داشت که از میان پرشیب‌ترین جاده‌های کوهستانی اروپا می گذشت. از میان نود نفر دوچرخه‌سواری که رقابت را شروع کردند، فقط سی نفر از آنها توانستند به خط پایان برسند: آلفونسینا یکی از این سی نفر برگزیده بود و مثل یک قهرمان از او استقبال کردند. سال بعد، از شرکت در مسابقه منع شد. مسئولان مسابقه گفتند «ژیرو دیتالیا یک مسابقه مردانه است.» اما این موضوع نیز نتوانست جلوی تلاش های او را بگیرد. او باز هم در رقابت شرکت کرد و رکورد سرعت را شکست و تا بیست و شش سال بعد کسی نتوانست این رکورد را بشکند، با وجود اینکه دوچرخه او بیست کیلوگرم وزن و فقط یک دنده داشت! اگر او می‌دانست که سال‌ها بعد همه چیز تغییر می‌کند حتما خوشحال می‌شد. این روزها دوچرخه‌سواری یکی از ورزش‌های محبوب زنان است. حتی در المپیک نیز این رشته وجود دارد. .
درج دیدگاه