هلن کلر در بیست و هفتم ماه جون سال ۱۸۸۰ میلادی در مزرعه ای واقع در ایالت آلاباما متولد شد. او در دوران کودکی به علت بیماری منیژیت ، بینایی و شنوایی خود را از دست داد اما با کمک « آنا سولیوان » ، معلم خصوصی اش یکی از محترم ترین زنان دنیا شد. این معلم با جدیت به آموزش هِلِن به صورت های مختلف پرداخت. سرانجام از راه لمس انگشتان توانست با هلن ارتباط برقرار كند و چون هِلِن هوش و استعداد سرشار داشت، به زودی خواندن و نوشتن و حتی سخن گفتن خیلی ناقص را فراگرفت. او چنان در این زمینه ها ترقی كرد كه مایه شگفتی همگان شد و حتی زبان فرانسه و آلمانی را نیز فراگرفت. هِلن كِلِر توانست در 20 سالگی مقاله بنگارد و در 24 سالگی، برنده درجات علمی گردد. هِلِن كلر كشف كرد كه بسیاری از مردم او را دوست دارند. از این رو تصمیم به نوشتن زندگی نامه خود گرفت و علاوه بر آن بیش از چهل كتاب، مقالات متعدد و رساله های بی شمار درباره نحوه تفكر و تحصیل نوشت. او از دنیای خاموش خود برای تفكر و تصنیف آثار علمی، استفاده فراوان بُرد و از درآمد كارهای خویش، آموزشگاه های متعددی در آمریكا و دیگر كشورها برای نابینایان تأسیس كرد. وی معتقد بود “هر چیز شگفتی های خود را دارد حتی تاریكی و سكوت. من با لطف خدای خود آموختم در هر حالتی كه هستم از آن خشنود باشم”. هِلِن كلر سرانجام در سال 1968م در هشتاد و هشت سالگی درگذشت در حالی كه او در حالی که او دانشمندترین زن نابینا و ناشنوای دنیا لقب داده بودند .