27 نوامبر سال 1701 اندرس سلسیوس در شهر اوپسالا متولد شد. اندرس در یک خانواده علم دوست و دانشمند پرورش یافت. پدرش نیلس سلسیوس، استاد ستاره شناسی در دانشگاه اوپسالا بود و پدربزرگش مگنوس سلسیوس از ستاره شناسان و ریاضیدانان بنام و برجسته زمان خود به شمار می‌ٰرفت.
اندرش مانند سایر اعضای خانواده خود استعداد زیادی در ریاضیات داشت و این موضوع را از همان کودکی با یادگیری سریع مفاهیم پایه نشان داد. آندرس سلسیوس در دانشگاهی که پدرش استاد نجوم و ستاره شناسی بود به تحصیل پرداخت و مدارج علمی را یکی پس از دیگری سپری کرد و سرانجام سال 1730 همانند پدرش در دانشگاه اوپسالا به عنوان استاد نجوم و ستاره شناسی مشغول به کار شد. در همان سال آندرس سلسیوس دستاوردهای علمی خود را با موضوع یک روش جدید در محاسبه فاصله زمین تا خورشید منتشر کرد، در این تحقیق به شفق قطبی نیز پرداخته بود.
در زمینه شفق قطبی وی اولین فردی بود که ارتباط میان شفق قطبی و تغییرات میدان‌های مغناطیسی زمین را مطرح کرد. شفق قطبی یکی از پدیده‌های جوی کره‌ی زمین است. شفق قطبی پدیده‌ی ظهور نورهای رنگین و متحرک در آسمان شب است و معمولاً در عرض‌های نزدیک به دو قطب زمین که براثر برخورد ذرات باردارِ بادِ خورشیدی و یونیده شدن مولکول‌های موجود در یون‌سپهر (یونوسفر) زمین به وجود می‌آید.
در طول سال‌های 1732 تا 1734 سلسیوس در حین تلاش برای ساخت یک رصدخانه در سوئد بسیاری از سایت رصدخانه‌های مشهور اروپایی را ملاقات کرد. در آن زمان منجمان انگلیسی و فرانسوی بر سر شکل اصلی زمین با یکدیگر بحث داشتند. برای حل این مناظره، تیم هایی به نقاط پایانی” جهان فرستاده شد تا موقعیت دقیق محلی تخمین زده شود. پیر لویی ماپرتیوز تیم سفر به سمت شمال را رهبری می‌کرد و سلسیوس نیز به عنوان دستیار به او پیوست.
سفر به لاپلند، شمالی‌ترین نقطه سوئد، در طول سال‌های 1736 تا 1737 ادامه پیدا کرد. نظریه‌ی نیوتن درباره‌ی فشردگی زمین در قطب‌ها سرانجام در سال 1744، پس از اینکه تمام اندازه‌گیری‌ها انجام شد به تأیید رسید.
سلسیوس پس از سفرش به اوپسالا بازگشت. او به عنوان نخستین منجمی که تغییرات میدان مغناطیسی زمین را در زمان نور شمالی اندازه‌گیری کرد و روشنایی ستارگان را با ابزارهای اندازه‌گیری تخمین زد شناخته می شود.
در رصدخانه‌ی آپسالا، سلسیوس تقسیم مقیاس درجه حرارت دماسنج جیوه در فشار هوای 760 میلی‌لیتر جیوه را به 100 واحد برگزید، که در این تقسیم، 100 نقطه‌ی جوش و 0 نقطه انجماد در نظر گرفته شده بود.
با توجه به تعیین دقیق محیط ها و روش‌های اندازه‌گیری، این روش به نظر می‌رسید از روش گابریل دنیل فارنهایت و رن آنتونی فرچالت رامور دقیق‌تر باشد.
سلسیوس یکی از تحسین کنندگان مشتاق تقویم گرگوری بود، که درست نه سال پس از درگذشت او در سال 1753 در سوئد بعنوان تقویم رسمی پذیرفته شد. “درجه‌ی سلسیوس”، واحد اندازه‌گیری درجه حرارت، به افتخار این دانشمند بزرگ نامگذاری شده است.
سلسیوس در سال 1725 دبیر انجمن سلطنتی علوم در اوپسالا شد و تا زمان مرگش در همان سمت باقی ماند.
اندرس سلسیوس اولین نفری بود که آزمایش‌های علمی دقیقی را به منظور ارائه مقیاس بین المللی و جهانی برای مقیاس دما در کارهای علمی به انجام رساند در آغاز با انجام آزمایش‌های گوناگون مقیاسی را مطرح کرد که در آن درجه 100 نقطه انجماد و درجه 0 برای نقطه جوش تعریف شده بود این مقیاس به همین شکل تا زمان مرگ آندرش سلسیوس باقی ماند، اما بعد از مرگ وی کال لینه، گیاه شناس سرشناس سوئدی پیشنهاد کرد تا مقیاس سانتیگراد برای راحتی استفاده معکوس شود که به بدین ترتیب 0 را به عنوان نقطه انجماد و 100 را به عنوان نقطه جوش انتخاب کردند. اندرس سلسیوس این روش و مقیاس را سنتیگراد نامگذاری کرد که در زبان لاتین به معنای “صد قدم” است.
آندرس سلسیوس در تاریخ 25 آوریل سال 1745 به دلیل بیماری سل در سن 44 سالگی دیده از جهان فرو بست.
Leave A Comment